Μου θυμίζει κάτι απογεύματα στην παραλία την φτωχική παραλία με το βρώμικο ακρογιάλι, με τους βρώμικους ανθρώπους με τα βρώμικα μυαλά, με τους βρώμικους δρόμους, τις βρώμικες ρόδες που πάνε όλο και πιο αργά κουβαλώντας θερμόαιμα κουφάρια, παρατημένα σώματα πνιγμένα στην πνευματική σήψη,. Αν αυτό που βιώνουμε το λένε άλλοι οικονομική κρίση εγώ το λέω θάνατο της ψυχής, κυριαρχία της σάρκας.